غریبانه زیستن کار من است

وقتی تو نیستی …

” واژه ها هم خساست می کنند نه دلبری “

کم آورده ام !

غریبی را بر این دو خط واژه ” دوستت دارم ” حک کن !

بی هوا نوشتم، به هوای کسی …

آغوش ِ من !

که روزی هزار بار می خوانمت که بیا

و تو

در هر هزار بار

با شیطنتی تمام

صدا نازک می کنی و

باز هم می پرسی, کجا ؟

گـاهـی بـرای او

چـیـزهـایـی مـی نـویـسـی

بـعـد پـاک مـی کـنـی . .

پـاک مـی کـنـی . . .

او هـیـچ یـک از حـرف هـای تـو را

نـمی خـوانـد

امـا تـو

تـمـام حـرف هـایـت را گـفـتـه ای . . .

پــســر بـچــه : دوسِـتــــــ دارم

دخـتــر بـــچــه : مـــثــل آدم بــزرگـــا ؟

پــسر بـچــه : نــــه … راستـــکی …!!!

بـــــــــــــرو!!!!
ترســــ از هیچ چیز ندارمــــ
وقتیـــــ یقینـ دارم بیشتر از منـــ
کسی دوستت نخـــــــواهد داشت…
بیشتر از منــــ کسی طاقت کمـــ محلی هایت را ندارد..
بــــــــــــرو!!!!
ترس برای چه؟؟
وقتی می دانمــ یکــ روز تُف می اندازی به رویـــــ تمام آن هایی که
به خاطرشــــان من را از دستـــــ دادی…. !

تنهایى یعنى
در کافه ، تک و تنها نشسته باشى،
دختری زیبا بیاید و بپرسد: تنهایى؟
درجواب بگویى: بله ؛
صندلى راعقب بکشد و بگوید :
پس من صندلى را … مى بَــرم ..

می دانی … !؟ به رویت نیاوردم … !

از همان زمانی که جای ” تو ” به ” من ” گفتی : ” شما “

فهمیدم

پای ” او ” در میان است . .

ﭼــــﻪ ﺗــﻠــﺨــﻪ….
ﺧــﻮﺩﺕ ﻣــﺠـﺒـﻮﺭ ﺑـﺸــﯽ ﺑـﺰﺍﺭﯼ ﺑــــﺮﯼ
ﺍﻣـــﺎ ﺩﻟـــﺖ ﺑـــﺎﻫـــﺎﺕ ﻧــﯿـــﺎﺩ……..

چهره های خندان …
به معنای حضور نداشتن ،
غم و اندوه نیست …
به معنای توانایی برخورد ،
با آن هاست … !

بایــــ ـــد به بعضیـــ ـــا بگــــ ــی …
هـــ ـیچ چیـــــ ــز من دیـــ ــگه به تو مربـــ ــوط نیــ ــس …
به جــ ــز حالــ ــم …
که اونـــ ــم ازت بهـــ ــم میـــ ــخــوره …

.

.

.

…

از تمام دیوارها می گریزم …

تجربه خوبی نبود تکیه کردن …!